Live vanuit Mali Lošinj!

Inderdaad, we zijn weer bij u terug en ditmaal vanaf en vanuit MaliLošinj. Een oud, pittoresk vissersdorpje, helemaal in het zuidelijkste puntje van dit eiland, die dezelfde naam draagt. Route vandaag was maar twee uurtjes, dus wederom geen haast. Maar goed ook, want ook vandaag tikte de meter de 37 graden weer aan. Voor de verandering hebben we vandaag eens de boot gepakt, want anders kom je niet op het eiland Cres. Tijdens het inschepen natuurlijk weer compleet doorweekt, maar gelukkig was er binnen op het schip airco, waar we gretig gebruik van hebben gemaakt.

Eenmaal op Cres aangekomen, rijd je meteen in een ander land, want de natuur is direct compleet anders. Mijn eerste gedachte was: Rhodos. Ik weet niet waarom, ben er nog nooit geweest, maar wellicht heb ik teveel Bassie en Adriaan gekeken. Ook de temperatuur hier is een stuk aangenamer, ongeveer 5 graden koeler dan op het vaste land, inclusief een verkoelend windje af en toe. Dit eiland is tevens voorzien van zeer mooie bochten, waar ik nog even iets beter de banden heb kunnen testen. Ze geven geen krimp bij flink sturen, dus wat mij betreft zijn ze goedgekeurd!

Morgen weer een flinke rit voor de boeg, zo'n 250km a 5 uur rijden, met twee ferry's dit keer. We zijn snel weer bij u terug, vanuit Povljana!

Twee lekke koppakkingen

Zo, wat hebben wij het warm gehad vandaag. Vanmorgen na een stevig ontbijt, met producten die allemaal van eigen gaard kwamen, stonden we allebei als otters te zweten bij het vastsjorren van de bagage op de motor. Om 9:30 gaf de thermometer al 29 graden aan. Maar na het wegrijden koelden we al snel af gelukkig. Na 5km schoten we even Italië in, om in Gorizia een nieuwe doorwaaibroek voor Remy te kopen, jongentje is nu helemaal blij met een mooie Dainese broek.

Daarna nog meer mediteraans landschap met kenmerkende bomen en langzaam kregen we steeds meer palmbomen te zien. Na wat geduld kwamen we dan eindelijk bij de Kroaatse grens aan: even paspoorten afgeven waar met een vluchtig oog naar gekeken werd en we mochten doorrijden. Eenmaal aangekomen in Icici, bij Opatija, gelijk alle doorweekte motorkleding uit en een welverdiende douche. Er hangt een heerlijke airco installatie, die nu nog steeds as we speak op 24 graden staat te horren. Prima vertoeven nu hier. We zijn hele avond de hor op geweest, op andere langs de boulevard naar Lovran gelopen en gegeten en zijn zojuist neergeploft op het bed. Morgen weer verder de buurt verkennen tijdens onze welverdiende rustdag.

Remy en ik zijn tijdens een mooie plek langs het water tijdens zonsondergang het unaniem eens geworden dat het beste leven die van de reizende motorrijder is.

Verrast door het mooie Slovenië

Vandaag hebben we aangenaam kennis mogen maken met het schoons dat Slovenië te bieden heeft. Vooral de Julische Alpen dansen als een waar schouwspel voor je vizier en ogen nog net iets ruiger dan de Oostenrijkse Alpen. Vooral met zon zijn ze nog iets mooier, want gisteren was er niks van te zien toen Bled ons ontving in een tropische regen- en onweersbui. De route was vandaag (gelukkig) kort, zo'n 155km, dus we zijn vrij veel gestopt om allerlei mooie dingen te zien. Ook pootje baden in een kraakheldere rivier hoort daarbij, het water was alleen wel erg koud: ongeveer ZO koud! Remy is nog gestoken door een bij, de arme jongen. Ze moeten ook altijd hem hebben.

Vanaf zo'n 50km voor ons sjieke optrekje, stijgt de temperatuurmeter naar waarden van tussen de 37 en 40 graden. Vooral blijven rijden, maar ik heb al meerdere malen de uitvinder van doorwaaikleding zitten bedanken, want als ik nu mijn normale pak aan gehad had, weet ik niet of er nu nog zo vrolijk bij zat. Jaren eerder moeten doen dus!

Slovenië valt me trouwens alles mee, van tevoren had ik een beetje een "oostblok" idee, maar niet van dat is waar. Het land maakt een erg westerse indruk, het noorden lijkt op Oostenrijk maar naarmate je afzakt krijgt het land een steeds meer mediteraanse sfeer. Ook het meerdendeel van de wegen zijn in prima staat. Men spreekt ook overal Engels, zelfs de oudere kinderen. Kan Frankrijk nog wat van leren.

Bij aankomst in onze B&B voor vannacht werden we aangenaam verrast, want het geheel is nog het best te omschrijven als een Toscaans landgoed, inclusief de wijngaard ernaast. Het is een erg sjiek optrekje, met als kers op de taart een zwembad. Jaja, het leven van de motorrijder gaat niet over rozen, maar we zijn toch aardig ons best aan doen.

Hoezo regent het altijd in Schotland?

We kunnen met stalen gezicht zeggen dat vandaag de mooiste route tot nu toe was. Al na ongeveer 3 kwartier na het verlaten van Gasthof Mühlwinkl bij de Chiemsee, werden we verwelkomd door de reusachtige bergen die het "Nationalpark Hohe Tauern" vormen. Lekker sturen dus, want als opa's hier rijden is geen optie en daarbij komt natuurlijk dat ik de Bridgestone banden te testen heb. Daar valt overigens bar weinig op aan te merken: geven volop vertrouwen in de regen, nog geen slijtage zichtbaar na 1100km (en waarvan toch zeker 50% Autobahn tot nu toe), op droog wegdek is niets de banden te gek gezien het benutte loopvlak en het oprichten bij remmen in de bocht valt me alles mee. Misschien zijn het wel blijvertjes.

Natuurlijk veel foto's gemaakt bovenop de Grossglockner, waar het een heerlijke 13 graden was. Wel erg druk helaas, maar dat is iets wat je van tevoren weet in de zomervakantie. Overigens hebben we hele dag zon gehad en temperaturen die schommelden tussen de 22 en 34 graden. Totdat.... we even naar de motorzaak Louis in Villach gingen om te kijken voor een nieuwe doorwaaibroek voor Remy, omdat zijn recent aangeschafte doorwaaibroek al begint te scheuren in zijn kruis. Ligt aan de zithouding volgens Remy. Echter terwijl we stonden te wachten in Villach, zagen we een donkere lucht naderen, hoorden het in de verte rommelen en zagen we een compleet regengordijn naderen. Oeps. Om een lang verhaal kort te maken, de laatste 30km leek eerder op raften dan op motorrijden. Het lullige was, dat we steeds de bui achterna reden, dus toen we hadden staan schuilen in een bushokje en het weer droog werd gingen wij simpele zielen weer rijden en kwamen we natuurlijk doodleuk weer in dezelfde bui terecht. Wel werden we getrakteerd op een wonderschone regenboog. Gelukkig heeft de B&B waar we nu zijn een drooghok, waar alles nu hangt te drogen. De eigenaresse hoorde eerst sopgeluiden, daarna kwamen wij om de hoek. En dan zeggen ze dat het in Schotland altijd regent. Ik heb tot nu toe in 2 dagen meer regen gehad dan in 9 dagen Schotland.

We zitten nu in Bled, Slovenië, waar we vanavond een geslaagde pizza hebben genuttigd en morgen gaan we via de Julische Alpen naar Podsabotin, ook nog in Slovenië. Een niet zo'n lange route, dus we gaan het lekker op het gemakje doen.

De Alpen zijn in zicht!

Nadat onze Oostenrijk reis van vorig jaar letterlijk in het water gevallen was, hoopten we dit keer op wat beter weer hier in zuid Duitsland. En we hadden geluk. Vanochtend lieten we Unterreichenbach met zonnenschijn en 25 graden achter ons, om vervolgens Gasthof Mühlwinkl bij de Chiemsee te bereiken. Ook vandaag niet zoveel meegemaakt, omdat vandaag en gisteren puur aanrijroutes waren, om zo snel mogelijk bij de Alpen te komen. Dit optrekje waar we vanavond slapen is overigens een erg leuk spul, kan het iedereen aanraden.

Vandaag ongeveer 60% Autobahn gedaan en 40% binnendoor. De route viel helaas wat tegen, omdat we net niet ver genoeg bij de Alpen waren, zodat de wegen nog niet echt bochtig waren, en bovendien was het druk op de weg en werden we door redelijk veel verkeerslichten opgehouden. Het is merkbaar zomervakantie. Best frustrerend overigens, om constant de Alpen in de verte te zien, maar niet van de mooie wegen die met dit landschap gepaard gaan te mogen genieten. Maar dat komt morgen vast helemaal goed: we gaan helemaal binnendoor via de Grossglockner naar Slovenië, om daar in Bled aan te komen. Zag er op de foto's wel leuk uit, aan het water en een kasteel om het af te maken enzo. Wij simpele motorrijders zijn al snel tevreden, als je er over nadenkt. Geef ons een zonnetje, een rijdende motor en achteraf nog een goede schnitzel met daarna een bed, en je hebt geen kind aan ons.

De reis der duizend stops

Omstreeks 10.30 stonden we gereed om het startschot te geven voor ons avontuur. Maar, dit stopte snel, want het 12 volt kabeltje van de navigatie lag nog los van de accu. Oeps. Ondertussen stond Remy zich rot te zweten omdat de lucht er dermate dreigend uit zag, dat hij zijn regenkleding al aan had. Na een minuutje zat het kabeltje weer vast en konden we dus vertrekken.

Over vandaag valt niet zoveel te vertellen, want ja, hoe boeiend kan 550km Autobahn nou helemaal zijn? We hebben wel een Amerikaan zien rijden, uit Texas. Waarschijnlijk de verkeerde afslag genomen. Verder zijn we ongeveer 124 keer gestopt, om de regenkleding of uit of aan te trekken. Want, de ene keer regende het met 28 graden, 3 minuten later scheen de zon weer met 30 graden. Dan is het lastig keuze's maken.

Inmiddels zitten we op het balkon van ons pension, genaamd Gasthaus Löwen in Unterreichenbach, nadat we heerlijk hebben zitten smullen van onze Jägerschnitzel. Morgen zal de ongeveer 550km durende route ons naar de Chiemsee leiden. We zullen ongeveer 60% Autobahn pakken, het overige deel wordt binnendoor afgelegd, aan de voet van de Alpen.

In twee motorlaarzen naar de Balkan als eindbazen!

Dames en heren, jongens en meisjes, het gaat eindelijk gebeuren. We hebben het er jaren over gehad, de Balkan: menig motorrijder begint nog net niet te kwijlen als ze het over de kustweg van Kroatië hebben. Dat moeten we dus eens met eigen ogen gaan bekijken. En aangezien we deze zomer even de tijd hebben, is de bedoeling gelijk wat meer van de Balkan mee te pikken.

Het wordt een rondje Duitsland - Oostenrijk - Slovenië - Kroatië - Montenegro - Albanië - Bosnië en weer richting huis.

Inmiddels zijn de motoren, geheel volgens traditie, vakkundig schoon gemaakt en dus klaar voor vertrek. Het oorspronkelijke idee was om maandag 930km naar de Chiemsee in zuid oost Duitsland te vlammen, maar aangezien we zondag toch niks te doen hebben, splitsen we de route van maandag en rijden we zondag al rustig richting midden Duitsland om maandag bij de Chiemsee aan te komen.

Dus, wil je lachen, spannende, sterke maar ook totaal onzinnige dingen lezen, houd onze blog voor de komende 3,5 week dus scherp in de gaten! Zondagavond het volgende verhaaltje.